Mostrando las entradas para la consulta adependre ordenadas por fecha. Ordenar por relevancia Mostrar todas las entradas
Mostrando las entradas para la consulta adependre ordenadas por fecha. Ordenar por relevancia Mostrar todas las entradas

martes, 6 de febrero de 2024

Lexique roman; Disciple - Dol

 

Disciple, Discipol, s. m., lat. discipulus, disciple.

Non es disciples sobre so maistre. Trad. de Bède, fol. 80.

Le disciple n'est pas au-dessus de son maître. 

... Pueys ressors confortiest per amor 

Tos dissipols, Senher, dona ns sabensa.

G. Riquier: Cristian son. 

... Puisque ressuscité tu reconfortas par amour tes disciples, Seigneur, donne-nous science. 

Fig. Lo derrers jorns es disciples del premeir. Trad. de Bède, fol. 5.

(chap. Lo radé día es dissípul del primé.)

Le dernier jour est disciple du premier.

ESP. (discípulo) PORT. Discipulo. IT. Discepolo. (chap. dissípul o discípul, dissipuls o discipuls; dissípula o discípula, dissípules o discípules.) 

2. Discipola, s. f., lat. discipula, disciple, écolière.

Una discipola fon en Jafa. Trad. des Actes des apôtres, ch. 9. 

Une disciple fut à Jaffa. 

ESP. (discípula) PORT. Discipula. IT. Discepola.

3. Disciplina, s. f., lat. disciplina, discipline, enseignement.

Qui la te en dissiplina.

(chap. Qui la té en dissiplina o disciplina.)

B. de Ventadour: E manht.

Qui la tient en discipline.

Car nulhs non a doctrina

Ses autrui disciplina.

Arnaud de Marueil: Rasos es. 

Car nul n'a doctrine sans enseignement d'autrui.

- Discipline, instrument de pénitence.

Tal disciplina,

Com ell lur dara sus l'esquina.

V. de S. Honorat.

Telle discipline, comme il leur donnera sur l'échine

CAT. ESP. PORT. IT. Disciplina. (chap. dissiplina o disciplina, dissiplines o disciplines.)

4. Disciplinar, v., lat. disciplinare, discipliner, instruire, commander, punir par la discipline.

Per la carn disciplinar. Brev. d'amor, fol. 66.

Pour discipliner la chair.

Cui mauvestatz disciplina.

Marcabrus: Per l'aura. 

A qui méchanceté commande.

Part. pas. Te sos efans disciplinatz. Brev. d'amor, fol. 229.

(chap. Té sons fills dissiplinats o disciplinats; filles dissiplinades o disciplinades.)

Tient ses enfants disciplinés.

Hom sabis e disciplinaz no murmura. Trad. de Bède, fol. 48.

(chap. Home sabio, sabut com Pedro Saputo, y dissiplinat o disciplinat no murmure.)

Homme sage et discipliné ne murmure pas.

Negus no s'enardisca de contendre ab son abat, e qui o fara, sia disciplinatz.

Trad. de la règle de saint Benoît, fol. 6.

Que nul ne s'enhardisse à disputer avec son abbé, et qui le fera, qu'il soit puni par la discipline.

CAT. ESP. PORT. Disciplinar. IT. Disciplinare. (chap. dissipliná o discipliná: dissiplino, dissiplines, dissipline, dissiplinem o dissiplinam, dissiplinéu o dissiplináu, dissiplinen; disciplino, disciplines, discipline, disciplinem o disciplinam, disciplinéu o disciplináu, disciplinen.)

5. Disciplinable, adj., disciplinable, apte à apprendre.

Home qui ha aytal cervel es be disciplinable, et soptamen ve a granda sciencia. Eluc. de las propr., fol. 36.

Homme qui a tel cerveau est bien apte à apprendre, et vient soudainement à grande science. 

ESP. Disciplinable. PORT. Disciplinavel. IT. Disciplinabile. (chap. dissiplinable o disciplinable, apte per a adependre, dissiplinables o disciplinables, val tan per a mascle com per a femella.)

6. Endisciplinar, v., punir par la discipline.

Part. pas.

Si non s'en esmenda, sia endisciplinatz.

(chap. Si no s'en corregix, que sigue dissiplinat o disciplinat.)

Trad. de la règle de S. Benoît, fol. 17.

S'il ne s'en corrige, qu'il soit puni par la discipline.

Discretio, Discrecio, s. f., lat. discretio, discrétion, équité, discernement, droiture. 

En aysso deu hom aver discretio e razo. V. et Vert., fol. 60.

En cela on doit avoir discrétion et raison.

Naturals discrecios 

De causir entre be e mal.

Brev. d'amor, fol. 54.

Naturel discernement de choisir entre bien et mal. 

Fig. Discrecios es maire de totas vertutz.

(chap. La discressió es la mare de totes les virtuts.)

Regla de S. Benezeg, fol. 75. 

Discrétion est mère de toutes vertus. 

CAT. Discreció. ESP. Discreción. PORT. Discrição. IT. Discrezione.

2. Discret, adj., lat. discretus, discret. 

En tas responsios 

E savis e discretz.

V. de S. Honorat. 

Et sage et discret en les réponses. 

Triar deu cascus persona

Ad amar discreta e bona.

Brev. d'amor, fol. 3. 

Chacun doit trier personne discrète et bonne pour aimer.

- Titre de respect.

Venerables et discrets senhors.

Tit. de 1490. Bordeaux, bibl. Monteil. 

Vénérables et discrets seigneurs.

CAT. Discret. ESP. PORT. IT. Discreto. (chap. discret, discrets, discreta, discretes com les de Queretes.)

3. Discretiu, adj., lat. discretivus, distinguant, séparatif.

Virtut gustativa que es discretiva et aprehensiva de sabors... Sen comu qui es perceptiu, discretiu, judicatiu de cauzas visiblas. 

Eluc. de las propr., fol. 14 et 17.

Vertu dégustative qui est séparative et appréhensive de saveurs... 

Sens commun qui est perceptif, distinguant, jugeant les choses visibles.

4. Discretamen, adv., discrètement. 

Fassa discretamen e drechurieramen so que fara.

(chap. Que faigue discretamen y a dretes lo que fará.)

Trad. de la règle de S. Benoît, fol. 5. 

Fasse discrètement et honnêtement ce qu'il fera.

CAT. Discretament. ESP. PORT. IT. Discretamente.

5. Indiscretio, s. f., indiscrétion. 

Alcunas vetz ve de indiscretio o de folla devotio.

V. et Vert., fol. 13. 

Aucunes fois vient d'indiscrétion ou de folle dévotion.

CAT. Indiscreció. ESP. Indiscreción. PORT. Indiscrição. IT. Indiscrezione. (chap. indiscressió, indiscressions.)

6. Secret, s. m., lat. secretum, secret. 

Es mutz, 

E ja per el nostre secret

Non er saubutz.

(chap. Es mut, y ya per nell lo nostre secret no sirá sabut.)

Le Comte de Poitiers: En Alvernhe. 

Il est muet, et jamais notre secret ne sera su par lui.

Tu non deves descubrir ton secret a nulh home.

(chap. Tú no deus descubrí ton (lo teu) secret a cap home; nulh: nul: 0)

Liv. de Sydrac, fol. 79.

Tu ne dois découvrir ton secret à nul homme. 

Adjectiv. 

Aysso es us dels secretz concelhs de Dieu.

(chap. Aixó, aissó, açó, assó es un dels secrets consells de Deu.)

V. et Vert., fol. 53.

Ceci est un des secrets conseils de Dieu.

Adv. comp. Que hom l'amonesta una vetz o doas a secret.

Trad. de la règle de S. Benoît, fol. 14.

(chap. Que hom lo amonesto una vegada o dos en secret.)

Qu'on l'admoneste une fois ou deux en secret.

Se rescon en lo secret, en la ombra de la peira.

V. et Vert., fol. 55. 

Se cache dans le secret, à l'ombre de la pierre. 

CAT. Secret. ESP. PORT. IT. Secreto. (chap. secret, secrets, secreta, secretes; se diu tamé secreto, secretos per castellanisassió.)

7. Secretamen, Secretament, adv., secrètement.

Deu tramettre secretamen alcus dels fraires savis.

Trad. de la règle de S. Benoît, fol. 15. 

Doit transmettre secrètement aucuns des frères instruits.

Per que Karlles secretament

A tapin se met en la via.

V. de S. Honorat. 

C'est pourquoi Charles se met en chemin secrètement en tapinois.

CAT. Secretament. ESP. PORT. IT. Secretamente. (chap. secretamen)


8. Secreta, s. f., secrète, sorte d'oraison.

Ajustet en la secreta de la messa sanhtas paraulas.

Cat. dels apost. de Roma, fol. 90. 

Il réunit en la secrète de la messe de saintes paroles. 

CAT. ESP. PORT. (chap.) Secreta. IT. Segreta.

9. Secretari, s. m., lat. secretarius, secrétaire.

Si m recebetz am vostre secretari. Leys d'amors, fol. 152.

(chap. Si me ressibiu en lo vostre secretari.)

Si vous me recevez avec votre secrétaire.

Secretari de mossen Huc de Belloi.

Tit. de 1293. DOAT, t. CXXXII, fol. 201. 

Secrétaire de monseigneur Hugues de Belloi. 

CAT. Secretari. ESP. PORT. IT. Secretario. (chap. secretari, secretaris, secretaria, secretaries; secretaría, secretaríes.)


Disertament, s. m., enjolivement. 

Per lo disertament e per l'adobamen.

Tit. de 1257. DOAT, t. LXXXIX, fol. 34.

Pour l'enjolivement et pour l'arrangement.


Dissenteria, Discenteria, s. f., lat. dissenteria, dyssenterie.

Senhals de dissenteria so sanguinenca egestio, del ventre torcio, pongitiva dolor. Eluc. de las propr., fol. 94.

Les signes de dyssenterie sont évacuation sanguinolente, torsion du ventre, poignante douleur. 

De discenteria sana.

Brev. d'amor, fol. 50.

Guérit de dyssenterie.

CAT. ESP. (disentería) PORT. Disenteria. IT. Dissenteria. (chap. dissentería.)


Dissipar, Discipar, Decipar, v., lat. dissipare, dissiper, chasser, ruiner, détruire. 

Dissipa nivols et ploias.

Eluc. de las propr., fol. 133. 

Dissipe nuages et pluies. 

Las ciutatz qu'om decipava totas.

Cat. dels apost. de Roma, fol. 56. 

Les cités qu'on détruisait toutes. 

Aquelhs que agrieivon e dissipon e devoron las pauras gens.

V. et Vert., fol. 90.

Ceux qui grèvent et ruinent et dévorent les pauvres gens.

Part. pas. Em del sieu sant loc discipat. 

G. Riquier: Be m degra. 

Nous sommes chassés de son saint lieu. 

Si una vila o una ciutatz era distruida o dissipada per guerra.

(chap. Si una vila o una siudat ere destruida o dissipada per guerra.)

Leys d'amors, fol. 41.

Si une ville ou une cité était détruite ou ruinée par guerre.

CAT. Dissipar. ESP. Disipar. PORT. Dissipar. IT. Dissipare. (chap. dissipá: dissipo, dissipes, dissipe, dissipem o dissipam, dissipéu o dissipáu, dissipen.)

2. Dissipation, s. f., lat. dissipatio, dissipation, ruine. 

Van li apausar la dissipation

Dels bens de l'evescat.

V. de S. Honorat. 

Vont lui opposer la dissipation des biens de l'évêché.

Per motas cruels mortz et per motas autras dissipatios.

Cat. dels apost. de Roma, fol. 34. 

Par de nombreuses morts cruelles et par plusieurs autres ruines.

CAT. Dissipació. ESP. Disipación. PORT. Dissipação. IT. Dissipazione.

3. Dissipayre, Disipaire, s. m., lat. dissipator, dissipateur. 

Exterminayre e dissipayre. Eluc. de las propr., fol. 12.

(chap. Exterminadó y dissipadó.)

Exterminateur et dissipateur.

Sanh Lops dih: E ieu lops disipaires del parc.

Cat. dels apost. de Roma, fol. 50. 

Saint Loup dit: Et je suis loup dissipateur du parc.

CAT. Dissipator. ESP. Disipator (disipador). PORT. Dissipador. IT. Dissipatore. (chap. dissipadó, dissipadós, dissipadora, dissipadores.)


Distinctio, Distinzion, s. f., lat. distinctio, distinction, discernement.

Ab grant distinctio fai aquo que faras. Trad. de Bède, fol. 53. 

Fais avec grand discernement ce que tu feras.

(chap. Fes en gran coneiximén lo que farás. Distinsió, v. distinguí.)

Senes acceptio e distinctio de personas.

Tit. du XIIIe sièc. DOAT, t. CXVIII, fol. 34. 

Sans acception et distinction de personnes.

Loc. Segon la via de distinctio. Trad. d'Albucasis, fol. 24.

Selon la voie de distinction. 

Adv. comp. Pot ses destinzion al marit donar e laissar so que s volra.

Statuts de Montpellier de 1204. 

Peut sans distinction donner et laisser au mari ce qu'elle voudra.

CAT. Distincció. ESP. Distinción. PORT. Distinção. IT. Distinzione.

2. Distinguir, Destinguir, v., lat. distinguere, distinguer, reconnaître.

Part. prés. Distingent per capitols. Trad. d'Albucasis, fol. 12.

Distinguant par chapitres.

Part. pas. Destinguit en divers libres... E 'l regne de Constantinople deu esser destinguitz maier del regne dels Romas.

Cat. dels apost. de Roma, fol. 156 et 110. 

Distingué en divers livres... Et le royaume de Constantinople doit être reconnu plus grand que le royaume des Romains.

CAT. Distingir. ESP. PORT. Distinguir. IT. Distinguere. 

(chap. distinguí: distinguixco, distinguixes, distinguix, distinguim, distinguiu, distinguixen; distinguit, distinguits, distinguida, distinguides.)

3. Distinctament, adv., distinctement.

Conoysh clarament e distinctament la divinal essencia... Que l'uelh distinctament no la poyria percebre... Parlar es distinctament votz formar. Eluc. de las propr., fol. 10, 15 et 45.

Connaît clairement et distinctement la divine essence... Que l'oeil ne pourrait la percevoir distinctement... Parler est former voix distinctement.

CAT. Distinctament. ESP. Distintamente. PORT. Distinctamente. 

IT. Distintamente. (chap. distintamen.)

4. Endestinctamens, adv., du lat. indistinctus, indistinctement.

Tuch deien... endestinctamens.

Tit. de 1391, bailliage de Sisteron. 

Tous doivent... indistinctement.

CAT. Indistinctament. ESP. Indistintamente. PORT. Indistinctamente. 

IT. Indistintamente. (chap. indistintamen, sense diferensia, indiferentamen, indiferénmen.)


Disputa, s. f., lat. disputatio, dispute. 

Denan Pharaho ac disputa.

(chap. Dabán del Faraó va ñabé disputa.)

Trad. en prose de l'Évangile de Nicodème. 

Devant Pharaon il y eut dispute.

CAT. EST. PORT. IT. Disputa. (chap. disputa, disputes.)

2. Desputar, v., lat. disputare, disputer, discuter. 

Desputar am los enchantadors.

(chap. Disputá en los encantadós.)

Trad. en prose de l'Évangile de Nicodème. 

Disputer avec les enchanteurs.

Me platz desputar una questio.

L'Arbre de Batalhas, fol. 146. 

Il me plaît discuter une question.

CAT. ESP. PORT. Disputar. IT. Disputare. (chap. disputá: disputo, disputes, dispute, disputem o disputam, disputéu o disputáu, disputen. Disputat, disputats, disputada, disputades.)


Divicias, s. f. pl., lat. divitias, richesses.

De totas mas divicias. Brev. d'amor, fol. 96. 

De toutes mes richesses.

PORT. Divicias. IT. Divizie. (chap. divisa, divises. De totes les meues divises, riqueses, pago primissies, la déssima, etc.)

2. Dieutat, s. f., richesse.

Anc gran rieutatz

No fon dieutatz. 

T. de Lignaure et de G. de Borneil: Ara m platz. 

Oncques grande abondance ne fut richesse.


Doana, s. f., douane, lieu d'entrepôt des marchandises, et où l'on paie les droits.

Si son en terra de Sarrazis, en doana o pauzon.

Statuts de Montpellier de 1258. 

S'ils sont en terre de Sarrasins, ils le posent en douane.

CAT. Duana, aduana. ESP. PORT. Aduana. IT. Dogana. (chap. Aduana, aduanes; aduané, aduanés, aduanera, aduaneres.)


Doctor, s. m., lat. doctor, docteur.

De sapiencia l'appellaven doctor

Poëme sur Boèce. 

L'appelaient docteur de sagesse.

Ni m tengua per doctor.

Arnaud de Marueil: Rasos es. 

Ni me tienne pour docteur. 

Doctors de theologia.

(chap. Doctós de teología.)

Eluc. de las propr., fol. 136. 

Docteurs de théologie.

Los sants doctors de la religion crestiana.

(chap. Los sans doctós de la religió cristiana.)

V. et Vert., fol. 19. 

Les saints docteurs de la religion chrétienne. 

CAT. ESP. Doctor. PORT. Doutor. IT. Dottore. (chap. Doctó, doctós, dotó, dotós : meche, meches; doctora, dotora, doctores, dotores, mechesa, mecheses.)

2. Doctrina, s. f., lat. doctrina, doctrine, science, instruction. 

Car nulhs non a doctrina 

Ses autrui disciplina.

Arnaud de Marueil: Rasos es. 

Car nul n'a doctrine sans enseignement d'autrui. 

Es de bona doctrina.

P. Raimond de Toulouse: Pos lo. 

Il est de bon enseignement. 

CAT. ESP. Doctrina. PORT. Doutrina. IT. Dottrina. (chap. doctrina, dotrina, doctrines, dotrines.)

3. Doctrinament, s. m., enseignement.

Per disciplina et doctrinament. Eluc. de las propr., fol. 258. 

(chap. Per dissiplina y doctrinamén : enseñamén : amostramén. A Cataluña ha ñagut mol adoctrinamén catalanista los radés coranta añs. 

Ya sabíe Tarradellas lo que veníe en l' enano mafiós, Jordi Pujol Soley.)

Par discipline et enseignement.

IT. Dottrinamento.

4. Doctrinador, s. m., professeur, docteur, enseignant.

Sens, per nulh doctrinador,

Ses bon cor, no pot melhurar.

Giraud de Borneil: Abans qu'el. 

Sens, par nul professeur, sans bon coeur, ne peut améliorer.

CAT. Doctrinayre. ESP. Doctrinador. PORT. Doutrinador. IT. Dottrinatore. (chap. Doctrinadó, mestre, maestre, professó, enseñadó, amostradó; doctrinadora, professora, mestra, amostradora.)

5. Doctrinal, adj., doctrinal. 

Per doctrinal enformacio...

Donar ad elas doctrinals instruccios.

Eluc. de las propr., fol. 10 et 70. 

Par information doctrinale... 

Donner à elles instructions doctrinales.

CAT. ESP. Doctrinal. PORT. Doutrinal. IT. Doctrinale. (chap. doctrinal, doctrinals.) 

6. Doctrinar, v., endoctriner, prêcher.

Deg me tres vez doctrinar.

Marcabrus: Assatz m'es.

Me dut prêcher trois fois.

Part. pas. Doctrinatz,

Emparlatz 

De bon' aventura.

Pierre d'Auvergne: Ben a tengut. 

Instruit, informé de bonne aventure. 

Pueis, cant las ac totas sacradas

Per mongas e gen doctrinadas.

V. de sainte Enimie, fol. 39. 

Puis, quand elle les eut toutes consacrées pour religieuses et bien endoctrinées. 

Substantiv. Non pas solamant als bos et als privaz, mas als non doctrinaz. Trad. de Bède, fol. 74.

Non pas seulement aux bons et aux privés, mais aux non instruits. 

ANC. FR. Bien le doctrine de lor ordre.

Roman du Renart, t. II, p. 206. 

Et de toz biens est doctrinée. 

Nouv. rec. de fables et cont. anc., t. II, p. 29.

ESP. Doctrinar. PORT. Doutrinar. IT. Dottrinare. (chap. doctriná, predicá.)

7. Document, s. f., lat. documentum, document.

Trobet per cartas et per autres documents. 

Tit. du XIIIe sièc. DOAT, t. CLXXV, fol. 264. 

Trouva par chartes et par autres documents.

Contengut en alcuns document o documentz.

(chap. Contingut an alguns documén o documens.)

Tit. de 1352. DOAT, t. XLIV, fol. 9. 

Contenu en quelque document ou documents. 

CAT. Document. ESP. PORT. IT. Documento.

8. Adoctrinar, v., endoctriner, enseigner, instruire.

Per c'omz se deu ab savis adonar

Et ab lials per mielhs adoctrinar.

G. Olivier d'Arles, Coblas triadas. 

C'est pourquoi on se doit adonner avec les sages et avec les loyaux pour mieux s'instruire. 

... Fero 'l letra essenhar, 

E saviamen adoctrinar.

V. de S. Alexis. 

... Le firent apprendre la littérature, et sagement endoctriner.

A lo a l' escola mes,

On los autres adoctrinava

Lo maystre e 'ls enseynava.

Trad. d'un Évangile apocryphe. 

L'a mis à l'école, où le maître endoctrinait et enseignait les autres. 

Part. pas. Mot leu fora adoctrinat.

Trad. d'un Évangile apocryphe.

Bientôt il serait endoctriné.

En la etat 

Que dec esser adoctrinatz.

V. de S. Alexis. En l'âge qu'il dut être enseigné. 

CAT. ESP. Adoctrinar. IT. Addottrinar. (chap. adoctriná, enseñá, instruí.)

9. Endoctrinamen, s. m., doctrine, enseignement.

Mostret drechamens 

La via de veritat e 'ls endoctrinamens.

P. de Corbiac: El nom de.

Montra directement la voie et les doctrines de vérité.

CAT. Endoctrinament.

10. Endoctrinar, v., endoctriner, enseigner.

Volguistz nos endoctrinar

Co es neteza cara res.

Los VII gauz de la maire.

Voulûtes nous enseigner comment pureté est précieuse chose.

Han la cura de nos ensenhar et endoctrinar.

Les dix Commandements de Dieu. 

Ont le soin de nous enseigner et endoctriner. 

Part. pas. Car es enrazonatz

De rimas, de romans, et es endoctrinatz. 

Izarn: Diguas me tu.

Car tu es savant en rimes, en romans, et es endoctriné.

CAT. Endoctrinar. IT. Indottrinare. (chap. endoctriná)


Dogua, s. f., douve, creux, cavité.

Partida del obrage per nos fach en la dogua del valat.

Tit. de 1434, Hist. de Nîmes, t. III, pr., p. 240. 

Partie de l'ouvrage par nous fait en la douve du fossé.

O dogas o archas.

(chap. O forats, forigons, o arques; com a Torredarques.)

Torre de Arcas, Torredarques, escudo, escut

Cartulaire de Montpellier, fol. 130.

Ou douves ou coffres.

ANC. FR. De ci qu'as doves des fossés. 

B. de Sainte-Maure, Chr. des ducs de Norm., fol. 120. 

IT. Doga.


Dol, s. m., lat. dolus, dol, fraude.

Mas tan dol en a en la gen...

Per que valors dissen.

P. Cardinal: Qui vol aver.

Mais il y a tant de dol en la gent... par quoi valeur descend.

Per dol o per malvolenza.

Ord. des R. de Fr., 1461, t. XVI, p. 129. 

Par dol ou par malveillance.

(N. E. Comparen ustedes el provenzal de Francia, en 1461, con el que escribían los deputats del General de Cathalunya en ese mismo año, e incluso posteriores, resposta de hoc o de no

Más claro, el agua, ayga, aigua, aygua.)

CAT. Dol. ESP. PORT. IT. Dolo.

lunes, 4 de octubre de 2021

Glosario, obras rimadas Ramon Lull, catalan-provenzal, Gerónimo Rosselló - A

GLOSARIO.

Advertencia.

La multitud de voces desusadas ya en el día que emplea Lulio en sus producciones, y cuya significación ha de ser sin duda ignorada de todos aquellos que no se hallan versados en la lectura del lemosin, nos ha determinado a arrostrar dificultades y ofrecer al lector un Glosario en donde pudiese fácilmente hallar la equivalencia castellana de aquellos vocablos. Tarea es esta harto ímproba, atendida la circunstancia de tratarse de un idioma tan poco estudiado como digno de llamar la atención del mundo científico y literario, y por consiguiente tan escaso de autoridades donde acudir en los casos de duda o perplejidad. Así pues, solos en el piélago inmenso de dificultades que nos ha rodeado, no hemos tenido con frecuencia más medio de salir de él, que la escrupulosa comparación de unos mismos vocablos entre sí atendiendo al buen sentido de las frases, y andar a la luz de nuestro caudal de lectura lemosina. En estas circunstancias no creemos haber hecho un trabajo completamente exento de errores, pero sí haber prestado un corto servicio siquiera a esa rica literatura destinada a figurar un día entre las más notables de Europa.

En este Glosario continuamos todas las palabras que en el día han caído ya en desuso y las que si bien se usan aún, escríbense con distinta ortografía. Como hay también alguna diferencia entre la conjugación antigua de los verbos y la moderna, continuamos para la mejor inteligencia del texto, todos aquellos, sea cual fuere el tiempo en que están usados, cuyas terminaciones antiguas de sus mismos tiempos difieran algo de las modernas; p. e. el verbo acabar es de bastante uso todavía en el lemosin moderno, pero de ninguna manera se emplea el vocablo acabats por acabáis segunda persona del plural del presente de indicativo; y no pudiendo el lector echar mano de gramática alguna, se vería a cada momento dudoso y perplejo si no continuásemos en los diferentes tiempos en que los hemos hallado todos aquellos verbos que aunque iguales a los modernos en su modo infinitivo ofrecen diferencia en la manera de conjugarse.

Incluimos también los nombres que si bien están hoy en uso, tienen una acepción distinta de la que tenían en el siglo XIII; pero omitimos los diferentes tiempos de los verbos antiguos que están continuados en su modo infinitivo, mientras su conjugación sea regular; así como también, por cuanto no tienen equivalencia castellana, todas aquellas palabras exclusivamente propias del arte luliano, y que creó nuestro autor para el mejor desarrollo y más fácil aplicación de su sistema. No abultaremos por consiguiente este Glosario con el largo catálogo (catálago) de las palabras que solo Lulio emplea y que no se encuentran en ningún autor lemosín, como p. e. los vocablos essenciantessenciaressenciatinfinirinfiniententificantentificareternanteternableeternatpossificantpossificablepossificarespirabilitatespirativitatinfinitarintelligibilitatdeitarbonificablemaleficarvirtuificarbonificativitatbonificaciómajorificatcomplentmagnificabilitatnaturantnaturarangelicar, y otros muchos, intraducibles como no sea castellanizándolos de este modo: esenciante, esenciar, esenciado; infinir, infiniente; entificante, entificar; eternante, eternable, eternado; posificante, posificable, posificar; espirabilidad, espiratividad, infinitar, inteligibilidad, deitar, bonificable, maleficar, virtuificar, bonificatividad, bonificación, mayorificado, cumpliente, magnificabilidad, naturante, naturar y angelicar.

Por último es necesario advertir que Lulio hace uso muy a menudo de licencias poéticas, obligado de la rima. Así es que muchas veces se ve empleado el singular por el plural y viceversainfinitivos por sustantivos, y así de otras varias. Nosotros continuaremos la equivalencia que tenga absolutamente en sí la palabra, no la que tenga con referencia al pasaje en que está usada.

(Consultar Lou tresor dou Felibrige, de Frèderic Mistral para información ampliada de la mayoría de estos vocablos

EXPLICACIÓN

DE LAS ABREVIATURAS QUE SE HALLAN EN ESTE GLOSARIO.

adj. adjetivo.
adv. adverbio.
art. artículo.
conj. conjunción.
int. interjección.
modo inf. modo infinitivo.
part. a. participio activo.
part. pas. participio pasado.
p.e. por ejemplo
pl. plural.

prep. preposición.

pron. pronombre.

sust. c. sustantivo común.
sust. p. sustantivo propio.
term. fem. terminación femenina.
term. mas. terminación masculina.
v. verbo.
V. Véase.


GLOSARIO.




A.

A. prep. a. - A veces de, p. e: no l' ha a començar: no lo ha de empezar. A veces por, p.e: perdonar a tots lats: perdonar por todos lados. Otras veces para, p.e: a procurar: para procurar.
AB. prep. Con, con tal. (amamb)
ABANDÓ. Sust. c. Abandono. - A veces abandonado, con abandono.
ABASTANS. part. a. de “abastar". Bastantes.
ABASTAR. v. modo inf. Bastar, abastecer.
ABASTAT. part. pas. de "abastar". Bastado, abastecido.
ABATRE. v. modo inf. Abatir, vencer.
ABDÓS. V. AMDÓS. (ambos)
ABDUY. V. AMDÓS. (ambos)
ABELIR. v. modo inf. Embellecer. (bel, bell, bello)

ABELIRSE. V. modo inf. Embellecerse.

ABELLIR. V. ABELIR.

ABEYLIT. part. pas. de "abeylir". Embellecido, ennoblecido.

ABÍS. sust. c. Abismo.

ABISAR. v. modo inf. Abismar. - A veces significa también abismo, p.e: assís en
l‘ abisar: sentado en el borde del abismo.

AB QUE. Con tal que. (con tal de que)
ABRAÇAT. part. pas. de "abraçar". Abrazado, embrazado.

ABREUJAR. v. modo inf. Abreviar.

para, p.e: a procurar: para procurar.

ABSCONDÚT. part. pas. de "abscondir”. Escondido, oculto.
ABSÍ. pron. Consigo. (ab sí; am sí; amb sí; en sí)

ABSTÉ. V. Abstiene.

ABSTENER. V. ABSTENIR.

ABSTENIMENT. sust c. Abstinencia.

ABSTENIR. v. modo inf. Abstener. - Úsase comúnmente como recíproco.
ABSTRACCIÓ. sust. c. Abstracción.

ABSTRACTS. adj. Abstractos.
ABSTRAENT. v. Abstrayendo.

ABUNDAMENT. sust. c. Abundancia.

ABUNDATS. v. Abundáis.
ABUNDONAT. adj. Abundante, abundoso.

ABUNDÓS. adj. Abundoso.
ACABAT part. pas. de "acabar". Acabado, llevado a ejecución.
ACABATS. v. Acabáis:

ACCIDENTAR. v. modo inf. Accidentar. - Essencialment sens negun accidentar: esencialmente sin ningún accidente.
ACCIDIA. sust. c. Pereza, mala voluntad.

ACCIDIÓS. adj. Perezoso, de mala voluntad. (pererós)
ACCUSAMENT. sust. c. Acusación.
ACCUSAR. v. modo inf. Acusar.
ACELL. pron. Aquel (aquell).
ACESTA. pron. Esta (aquesta).
ACOBRAR. v. modo inf. Recobrar.
ACOMPANYAT, DA. part. pas. de “acompanyar”. Acompañado, da.
ACONORTAR. v. modo inf. Consolar.
ACONSEGUEIX. v. Consigue.
ACONSEGUEX. V. ACONSEGUEIX.

ACONSEGUIR. v. modo inf. Conseguir.
ACONSELLAR. v. modo inf. Aconsejar.
ACONSOLAR. v. modo inf. Consolar.
ACORD. V. ACÒRT.
ACORDAMENT. sust. c. Acuerdo, concordación, concordancia.
ACORDÀN. V. ACORDANT.
ACORDANT. adj. Acorde, conforme, correspondiente.
ACORDANT. v. gerundio de “acordar”. Conviniendo, acordando, concordando, poniendo acorde.
ACORDAR. v. modo inf. Convenir, poner acorde, acordar, concordar. - Úsase comúnmente como recíproco.
ACORDAT. part. pas de “acordar”. Convenido, acordado, concordado.
ACORRE. v. Socorre, ayuda, ampara.
ACORREGUT. part. pas. de “acorrir”. Socorrido, ayudado, amparado.
ACORRIMENT. sust. c. Socorro, ayuda, amparo.
ACORRIR. v. modo inf. Socorrer, ayudar, amparar.
ACORT. sust. c. Acuerdo.
ACOSTÁ ‘S. v. se acercó, se arrimó.
ACOSTAMENT. sust. c. Arrimo.
ACTU. Palabra latina. Acto.
ACULL. v. Acoge.
ACUSTUMAR. v. modo inf. Acostumbrar.
ACUSTUMAT. part. pas. de “acustumar”. Acostumbrado. - Ben acustumat: de buenas costumbres.
AÇEYLLS. pron. Aquellos (aquells).
AÇI. adv. Aquí.
AÇO. pron. Esto. (aixó, això, axò, axó; assó)
AÇO ‘S. Esto se, esto es.

AÇO ‘T. Esto te.

ADDIMEN. sust. c. Adición.

ADEBADAS. En vano, inútilmente. (debades)

ADENANTAR. v. modo inf. Adelantar, llevar adelante.

ADES. adv. Desde luego, enseguida.
ADIMENT. V. ADDIMEN.
ADONCH. V. ADONCHS.
ADONCHS. adv. Entonces. (donchs, etc)
ADOSSAR. v. modo inf. Cubrir.
ADREÇARÁ. v. Enderezará, dirigirá.
ADRET o Á DRET. A derecho, con justicia; derecho, justo.
ADRETAMENT. adv. Derechamente, con justicia.
ADUNANZA. sust. c. Unión, congregación, coalición.
ADUR. v. modo inf. Llevar, traer.
ADVOCA. v. Advoca.
ADVOCACIÓ. sust. c. Advocación.
AER. sust. c. Aire, viento.
AESMAR. V. ASMAR.
AEVANT. V. AVANT.
AFAMA. v. Infamadifama.
AFAMAR. v. modo inf. Infamar, difamar.
AFANY. sust. c. Afán, fatiga.
AFARS. V. AFFERS.
AFAYN. V. AFANY.
AFERMA. v. Afirma.
AFERMANT. V. AFFERMANT.
AFFAR. sust. c. Conversación.
AFFERMANT. v. gerundio de “affermar”. Afirmando.
AFFERMAR. v. modo inf. Afirmar.
AFFERMATS. v. Afirmáis.
AFFERS. sust. c. plural. Negocios.
AFFINAMENT. sust. c. Fin.
AFFINAT. part. past. de “affinar”. Acabado, concluido, finalizado.
AFIGS. v. Añade. (afegix; afegeix; afegir)

AFIGURAMENT. sust. c. Figura, representación.
AFINA. v. Afina, refina, encuentra.
AFINAT. part. pas. de “afinar”. Afinado, refinado, encontrado.

AFOLLA. Maltrata, daña, echa a perder.

AFOYLAT. part. pas. de "afoylar”. Dañado, maltratado, echado a perder.
AFREVOLIT. part. pas. de “afrevolir”. El que o lo que se ha hecho fútil, el que o lo que se ha hecho frívolo.
AGAYT. sust. c. Lazo, asechanza, emboscada. (aguaytar : vigilar, esperar, mirar)
AGENOLLÁ ‘S. v. Arrodillóse (se arrodilló).
AGENSAMENT. sust. c. Adorno, compostura, arreglo. - Agensament de paraulas: adorno, compostura, orden o buena disposición de palabras.
AGENT. sust. c. Agente.
AGLAN. sust. c. Bellota. (glà)
AGRACIAT. part. pas. de “agraciar”. Favorecido, agraciado.
AGRAUJATS. part. pas. de “agraujar”. Agraviados. (greugegreuges; agreujar)
AGREM. V. HAGREM.
AGREN. v. Hubieron, tuvieron.
AGRETS. V. HAGRETS.
AGUAYT. sust. c. Acecho.
AGUAYTAS. sust. c. pl. Vigías, centinelas.
AGUÍ. Hube, tuve. (haguí)
AGUILÓ. sust. c. Aquilón, viento.
AGUIST. V. HAGUIST.
AHON. adv. A donde. (a hon; aón; a hont)
AHÓN. sust. c. Abundancia.
AHONDA. v. Abunda, llena, colma.
AHONTAT. part. pas. de “ahontar”. Afrentado, avergonzado, puesto a la vergüenza.
AIRAT. V. AYRAT.
AJATS. v. Tened, habed; tengáis, hayáis. (HAJATS)
AJUDADOR. sust. c. El que ayuda.
AJUDANT. part. a. (sustantivo) Ayudante, el que ayuda.

AJUDATS. v. Ayudáis, ayudad.
AJUDATSME. Ayudadme.
AJUDETS. v. Ayudéis.
AJUST. v. Junto, reúno; junte, reúna. (yunta; como ayuntamiento)

AJUSTA. v. Junta, reúne, ajusta.
AJUSTÁ. v. Juntó, reunió.
AJUSTAMENT. sust. c. Conjunto, unión, reunión. (ajuntament : ayuntamiento)

AJUSTAR. v. modo inf. Juntar, reunir y alguna vez ajustar.
AJUSTÁRENSE. v. Juntáronse.

AJUSTAT. part. pas. de “ajustar”. Juntado, reunido y alguna vez ajustado.
AJUT. v. Ayudo, ayude.
AJUTME. (que me ayude), Ayúdome, ayúdeme.

AJUTS. v. Ayudes.
AJUTTE. Ayúdote (te ayudo), ayúdete.
AJUTVOS. Os ayudo, os ayude.
ALARGAT. part. pas. de “alargar” (allargar). Alargado (allargat, allargada).

ALBA. sust. c. Alba, aurora. (auba)
ALBERGA. v. Alberga.
ALBERGAT. part. pas. de “albergar”. Albergado.
ALBERGON. v. Albergan.
ALBIR. sust. c. Albedrío y otras veces opinión, parecer propio.
ALBOR. sust. c. Albor, alborada.
ALCORÁ. sust. p. (Corán), KoránAlcorán.

ALCÚ. pron. Alguno. (Algú : alguien)
ALCUN, ALCUNA. pron. Algún, alguna.
ALGÚ. V. ALCÚ.
ALEGRAMEN. adv. Alegremente. (alegrement)

ALEGRAMENT. sust. c. Alegría, contento.
ALEGRANÇA. sust. c. Alegría.
ALEGRAT. v. Alégrate. (con el acento en la e; con acento en la segunda a : alegrado)
ALEGRATS. v. Alegráis.
ALEXANDRE. sust. p. Alejandro. (magno)
ALFABET. sust. c. Alfabeto.
ALMOYNA. sust. c. Limosna. (almoina; elemosina)
ALONGAMENT. sust. c. Dilación.
ALONGANT. v. gerundio de “alongar”. Alargando, dilatando. (llonch, lonch)
ALONGER. sust. c. Dilación. - Te meta a lo mal far sens alonger: te induzca a que sin dilación hagas el mal.

ALORS. adv. Entonces.
ALORS! exclamación que equivale a Adelante! vamos! (como en la marsellesa : allons)
ALQUNA. V. ALCUNA.
ALS. A los.
ALTEA. sust. c. Alteza, elevación. (altesa)

ALTETAT. sust. c. Alteza, altura, elevación.
ALTR‘. síncope de “altre”. Otro, otra. (altra)
ALTREJATS. V. AUTREJATS.
ALTR‘ EN. Otro en.
ALTRE ‘S. Otro es, otro se.
ALTRE ‘T. Otro te.
ALTRUY. V. ALTRUYL.
ALTRUYL. pron. Otro. (altre)
ALLONGAT. part. pas. de “allongar”. Alargado, dilatado.
AM. prep. V. AB. (de este AM y AB salió el AMB)
AM. v. Ame.
AMABILITAT. sust. c. Amabilidad.
AMADOR. sust. c. Amador.
AMAMENT. sust. c. Amor.
AMAN. V. AMANT.
AMANT. v. gerundio de “amar”. Amando.
AMANT. part. a. de “amar”. Amante.
AMAR. v. modo inf. Amar.
AMAR. adj. Amargo. (amarg, amarc; amaro, amaretto)
AMARGÓS. adj. Amargo.
AMARGOR. sust. c. Amargura.
AMAT, AMADA. part. pas. de “amar”. Amado, amada.
AMATS. v. Amáis, amad.
ÁMBRE. sust. c. Ámbar.
AMDÒS. adj. Ambos.
AMDUAS. adj. pl. term. fem. Ambas. (ambduas, ambdues)
AMDUES. V. AMDUAS.
AMÉ. v. Amé, he amado.
AMENADA. part. pas. de “amenar”. Llevada, conducida. (menada)
AMENAR. v. modo inf. Llevar, conducir, y a veces agenciar. (menar)
AMET. v. Amó.
AMETS. v. Améis.
AMIST. V. MIST.

AMISTANÇA. sust. c. Amistad.
AMISTAT. part. pas. de “amistar”. Amistado, reconciliado.
AMONESTAMENT. sust. c. Amonestación.
AMPRÉS. Variante de “ha ‘m pres”. Me ha preso, me ha sujetado, me ha aprisionado.
AMS. v. Ames.
AMUSAR. v. modo inf. Divertir. - Úsase como recíproco. (inglés amusement)

AN. síncope de “a en”. A don. - An Jacques: a don Jaime.
AN. V. HA ‘N.
ANANS. adv. Antes. (avanç, avans)
ANAR. v. modo inf. Ir.
ANATS. v. Vais, id. (aneu, anéu)
ANATZ. V. ANATS.
ANAVETS. v. Ibais. (anaveu, anaeu)

ANAXALLER. Variante de “en exeller”. En destierro. (exilio)
ANC. V. HANC.
ÁNCHORAS. sust. c. l. Áncoras (anclas).
ANÉ. v. Fui, he ido.
ANELS. sust. c. pl. Anillos. (anells, aneyls)
ANÉS. v. Fuese, anduviese.
ANETS. v. Vayais. (aneu, anéu)
ANEY. V. ANÉ.
ANGOXA. sust. c. Angustia, congoja. (angoixa, engoixa; ansiedad)

ANGOXANT. v. gerundio de “angoxar”. Angustiando, acongojando.
ANGOXAR. v. modo inf. Angustiar, acongojar.
ANGOXÓS. ANGOXOSA. adj. Angustioso, angustiosa, congojoso, congojosa.
ANOMENADOR. sust. c. El que nombra. (nombrador)
ANS. adv. Antes, antes bien. (avanç, avans, anans)
ANTIQUITAT. sust. c. Antigüedad. (antiquitas)
ANUJAR. v. modo inf. Enojar.
ANUJAT. part. pas. de “anujar”. Enojado, resentido.
ANUJÓS. adj. Enojoso.
ANYELL. sust. c. Cordero. (agnus; acne en búlgaro y otras lenguas)

ANYOR. sust. c. Palabra que no tiene equivalencia castellana y que significa el Sentimiento de la ausencia o nostalgia. (de añorar, añoranza)

ANYS. sust. c. pl. Años.
AONDÓS. adj. Abundoso. (abundante)
AOR. v. Adoro. (ador; adorar)
AORTE. Adórote, te adoro.
AORVOS. Os adoro. (a vos, o a vosotros)
APAR. v. Parece, aparece. (pareix)
APARALAMENT. sust. c. El acto de aprontar, de preparar. (aparellar; aparellament; parati)
APARAYLÁ. V. APAREYLÁ.
APARELL. v. Preparo, apronto, aparejo; prepare, apronte, apareje.
APARELLATS. part. pas. pl. de “aparellar”. Prontos, preparados, aparejados.
APARELLEM. v. Preparemos, aprontemos, aparejemos.
APARENTAT. part. pas. de “aparentar”. Emparentado.
APAREYLÁ. v. Preparó, aprontó, aparejó.
APAREYLAR. v. modo inf. Aparejar, aprontar, disponer, preparar.
APAREYLAT. part. pas. de “apareylar”. Aparejado, pronto, dispuesto.
APAREYLON. v. Preparan, aprontan, aparejan, atavían. (aparellen, aparellan)
APELAM. v. Llamamos.

APELAT. V. APELLAT.
APELL. v. Llamo, llame. (francés je m‘ apelle : yo me llamo; apellido, apellidar)

APELLA. v. Llama.

APELLAT. part. pas. de “apellar”. Llamado.

APENDRE. V. APENDRER.
APENDRER. modo inf. Aprender. (adependre; antiguo castellano aprehender)
APENDRETS. v. Aprenderéis.

APENSAT. adj. Pensativo, reflexivo (reflecsivo), meditabundo.

APERÇEBUT. part. pas. de “apercebrer”. Prevenido, apercibido, percibido.

APEYLA. v. Llama.

APEYLADA. part. pas. de “apeylar” term. fem. Llamada.

APEYLAN. v. Llaman.

APEYLAT. part. pas. de “apeylar”. Llamado, nombrado.

APLICADAMENTS. sust. c. pl. Aplicaciones.

APLICAMENTS. V. APLICADAMENTS.

APLICARS. sust. c. pl. Aplicaciones.

APORT. v. Traigo, conduzco; traiga, conduzca; llevo, lleve.

APORTAR. v. modo inf. Traer, conducir, llevar.

APORTAT. part. pas. de “aportar”. Traído, conducido, llevado.

APORTATSME. Tracisme (me traéis), llevaisme (me lleváis); traedme, llevadme.
APPAR. V. APAR.

APPARECH. v. Apareció.

APPARELLAM. v. Aparejamos, aprontamos, dispusimos.

APPARELLATS. part. pas. pl. de “apparellar”. Aparejados, prontos, dispuestos.

APPARENT. v. gerundio de “apparer o apparexer”. Pareciendo, apareciendo.

APPELLAT. V. APELLAT.

APPROPIADA. part. pas. term. fem. de “appropiar”. Apropiada.

APRÉS. adv. Después. (després; apres sin tilde, après, etc)

APRES. part. pas. de “apendrer”. Aprendido.

APROPRIA. v. Apropia. (propri : propio; apropriar : apropiar)

APROPIAR. v. modo inf. Apropiar. (creo que se refiere a apropriar, con 3 erres)

AQUEL. AQUELA. pron. Aquel, aquella.

AQUELS. pron. pl. de “aquel”. Aquellos.

AQUEYLS. V. AQUELS.

AQUEN. adv. Aquí, aquende.
ARABICH. adj. Arábigo. (lengua arábiga, árabe)

ARA ‘T. Ahora te.
ARBRE. sust. c. Árbol. (de arboris)

ARDIMENT. sust. c. Ardimiento, audacia, osadía.

ARDIT. adj. Audaz, osado, atrevido, animoso. (adalid?)

ARE ‘S. Ahora es, ahora se, ahora os.

ARGENT. sust. c. Plata, dinero. (símbolo químico AG, argentum)

ARGENTADA. adj. term. fem. Argentada, plateada. (Argentina)

ARGENTINA. ad. term. fem. Argentina. (En torno al año 1300 no se conocía el país)

ARGUIR. v. modo inf. Argüir, argumentar.
ARGUMEN. sust. c. Argumento. (Argument : la t final ya no se pronunciaba)
ARMA. sust. c. Alma. (Como en Andalucía y otros lugares, arma)

ARRESCH. A riesgo. (o yo arriesgo ?)
ARRIMAM. v. Rimamos. (verbo arrimar: nosaltres, natros arrimam, arrimem)

ARROCADA. ad. term. fem. Peñascosa. (con mucha roca)

ASAIG. v. Ensayo, pruebo. (assaig)

ASAJAR. V. ASSAJAR.

ASAJAT. part. pas. de “asajar”. Ensayado, probado, tentado.

ASATZ. V. ASSATS.

ASAUTA. V. ASSAUTE.

ASMAR. v. modo inf. Pensar, considerar, reflexionar.

ASO. pron. Esto. (asó, asò, aso, assó, assò, açò, açó, aço)

ASSAJADA. part. pas. term. fem. de “assajar”. Ensayada, probada.

ASSAJA. V. ASSATJE.

ASSAJAR. v. modo inf. Ensayar, probar.
ASSATJA. v. Ensaya, prueba.

ASSATS. adv. Asaz, bastante, suficiente.

ASSATZ. V. ASSATS. - Esta palabra equivale también en algunos casos, según parece, al HURRA de las lenguas del norte.

ASSAUT. V. Agrade, plazca.

ASSAUTE. v. Agrada, place.
ASSEMBLAMENT. sust. c. Semejanza, reunión. (se assemelle : se asemeja; assemble inglés : ensamblar, unir)
ASSEMBLAT. part. pas. de "assemblar”. Parecido, reunido.
ASSENAT. adj. Sensato, de buen entendimiento o de buen criterio. (seny, seyn)

ASSÍ. adv. Así, aquí. (açi, açí, astí)

ASSIGNAT. part. pas. de “assignar”. Asignado, señalado, marcado.

ASSÍS. part. pas. de “asseurer” o de “assentar”. Sentado. (assegut; assentat, sentat)

ASSO. pron. Esto. (asó, asò, aso, assó, assò, açò, açó, aço)

ASSOPTILA. v. Sutiliza.

ASSOPTILA ‘S. v. Se sutiliza.

ASSUFISMADAMENT. adv. Sofísticamente. (sofisticadamente? sofistica-salta linea-mente)

ASSUMADAMENT. adv. De una manera suprema o extrema; en su totalidad. (summum)
ASTRENOMIA. sust. c. Astronomía.
ATEN. v. Espera, aguarda, atiende.
ATENY. v. Alcanza.
ATENYER. v. modo inf. Alcanzar.

ATEYN. V. ATENY.

ATEYNE. Alcanza (de ello).

ATORCH. v. Otorga, otorgue.

ATORGAR. v. modo inf. Otorgar.

ATORGATS. part. pas. pl. de “otorgar”. Otorgados.

ATRÁS. adv. Atrás. (no sé si es à, atràs; detrás; enrera, derrera : retro latín)

ATRESÍ. adv. Otro sí, además de esto. (otrosí, otrosi)

ATRETAL. adv. Otro tal.
ATRIBUIM. v. Atribuimos.
ATROB. v. Encuentro, hallo; encuentre, halle. (verbo trobar, atrobar : encontrar : hallar)

ATROBAR. v. modo inf. Encontrar, hallar.

ATROBAT, ATROBADA. part. pas. de “atrobar”. Encontrado, encontrada, hallado, hallada.

ATROP. V. ATROB. (la b y la p, sobre todo al final, se confunden muchas veces.)

AU. v. Oye, escucha. (audire; ausir)
AUCEL. sust. c. Pájaro. (aucell, ocell; muixó, moixó)

AUCIU. v. Mata.
AUCIURE. v. modo inf. Matar. (ociure)
AUCTORITAT. sust. c. Autoridad.

AUG. v. Oigo, escucho.
AUGA. v. Oiga.

AUGATS. v. Oigáis, escuchéis.

AUGEN. v. Oigan, escuchen.

AUGES. v. Oigas, escuches.
AUGOL. sust. c. Palabra para nosotros desconocida y que no hemos visto usada en autor alguno. Quizás sea derivada del verbo latín augeo, que significa: (auge) aumentar, acrecentar, añadir, multiplicar, adelantar, ampliar, engrandecer, enriquecerse; en cuyo caso el vocablo correspondería a los castellanos, aumento, acrecentamiento, prosperidad, engrandecimiento, riqueza. (No la encuentro en el texto)
AUJATS. v. Oid, escuchad. (típico de los pregones o bandos: ara hojats, ojats)
AUR. sust. c. Oro. (aurum; or; símbolo AU)
AURACIÓ. sust. c. Oración. (Oració; au → o se ve muchas veces. Pauch : poch : poco)
AURAY. v. Habré, tendré. (Hauré)
AUS. v. Oyes, escuchas.

AUSELS. sust. c. pl. Pájaros. (aucells, ocells; muixóns, muixons; de aue, ave, avuis, avis)

AUSIDOR. sust. c. Oidor, oyente.

AUSIR. v. modo inf. Oír, escuchar.

AUSIT. part. pas. de “ausir”. Oído, escuchado.

AUSOR. sust. c. Altura, elevación.

AUSTOR. sust. c. Azor.

AUTORITAT. V. AUCTORITAT.

AUTRA. pron. Otra. (oltra; altra, atra)

AUTRE. pron. Otro. (altre, atre, oltre)

AUTREJAR. V. AUTREYAR.

AUTREJATS. V. AUTREYATZ.

AUTRESÍ. Otro sí. (Otrosí)

AUTRE TAL. Otro tal.
AUTRETALS. V. AUTRE TAL.

AUTREYAR. v. modo inf. Otorgar, acordar, dar, permitir, conceder.

AUTREYATZ. part. pas. pl. de “autreyar”. Otorgados, acordados, dados, permitidos.

AUTUMNE. sust. c. Otoño. (Se sigue usando en valenciano; en inglés)

AVALLATS. v. Bajad, bajáis.
AVAN. adv. Adelante. - D‘ aquí en avan: de aquí en adelante. (avant)
AVANÇAR. v. modo inf. Avanzar, adelantar.
AVANÇAT. part. pas. de “avançar”. Avanzado, adelantado.

AVANT. adv. Delante, adelante.

AVANTAT. - Variante de “avançat”. V. AVANÇAT.
AVAR. adj. Avaro.

AVÉ. v. Acierta, sobreviene, acontece, concuerda, aviene. (adviento, advenir)

AVEM. v. Hemos, habemos, tenemos.

AVEN. V. AVÈ.

AVENDRE. v. modo inf. Acertar, sobrevenir, acontecer, concordar (avenirse).
AVENIMENT. sust. c. Acierto, acontecimiento, avenencia.

AVENIR. V. AVENDRE.

AVENTURA. sust. c. Ventura. - Per aventura: por ventura.

AVER. V. HAVER.

AVESQUE. sust. c. Obispo. (vespe aragonés, episcopo y similares; bisbe)

AVETS. V. HAVETS.

AVIADA. part. pas. de “aviar” term. fem. Encaminada, dirigida, dispuesta para el camino.
AVIL. v. Dirija, encamine.
AVILAMENT. sust. c. Desprecio, envilecimiento, vilipendio. (de vil)

AVILAT. part. pas. de “avilar”. Despreciado, envilecido, vilipendiado.

AVINENT. part. a. de “avenir”. El que acierta, el que se aviene, conviene o concuerda.
AVISÓ. sust. c. Avizor, perspicacia.
AVOCAMENT. sust. c. Avocación.
AXIR. v. modo inf. Salir. (exir, eixir, eixí; exitus, exit inglés : salida etc)

AXI ‘T. Así te. (Així te)
AXYLL. sust. c. Destierro. (exilio; exellar; exili)
AY. V. HAY.
AYA. v. Haya, tenga.
AYCELL. pron. Aquel.
AYCEYLS. pron. Aquellos.
AYÇO. pron. Esto, eso.
AYÇO ‘S. Esto es, esto se.
AYÇO ‘T. Esto te.
AYDAR. v. modo inf. Ayudar.
AYDAT, AYDATS. part. pas. de “aydar”. Ayudado, ayudados.
AYDATSME. v. Ayudadme.
AYDATZME. V. AYDATSME.
AYGA. sust. c. Agua.
AYGA ‘LS. Agua a los.
AYGUA. V. AYGA.
AYLOR. adv. Entonces.
AYN. sust. c. Año. - Mant ayn: muchos años. (any, anys)
AYRAR. v. modo inf. Airar, enojar.
AYRAT. part. pas. de “ayrar”. Airado, enojado.
AYSI. adv. Así. (així, axí)
AYSO. V. AYÇÓ.
AYTAL. adj. relativo. Tal.
AYTAMBÉ. adv. y conj. También.
AYTAN. V. AYTANT.
AYTANT. adj. Tanto, tan. (tant, tan)

AYTANTA. Tanta. 

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-b.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-c.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-d.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-e.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-f.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-g.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-h.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-i.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-j.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-l.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-ll.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-m.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-n.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-o.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-p.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-q.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-r.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-s.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-t.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-u-v-x-y.html

https://regnemallorca.blogspot.com/2021/10/glosario-u-v-x-y.html