XXIV.
Pus mos coratge s' esclarzis
Per selh joy dont ieu suy jauzens,
E vey qu' amors part e chauzis,
Per qu' ieu n' esper estrenamens,
Ben dey tot mon chant esmerar,
Qu' om re no mi puesca falsar,
Que per pauc es hom desmentitz.
Selh en cui sest' amors cauzis
Joves, cortes e sapiens,
E selh cui refuda delis
E met a totz destruzemens;
Quar qui fin' amor vol blasmar
Elha 'l fai si en folh muzar
Que per art cuida esser peritz.
So son fals jutges raubador,
Lengu' a loguat, creba mostier,
Qui son d' autrui maritz cossens;
Cyst auran guazanh ifernau.
Que vivon d' enoios mestier,
E cill que fan faitilhamens,
Seran el fuec arden engau.
Ebriaicx et escogossatz,
Lai penaran, dis Marcabrus,
Que tuit li fals y an luec pres,
Car fin' amors o a promes,
Lai er dols dels dezesperatz.
Ay! fin' amors, fons de bontatz,
Quar tot lo mon enlumenatz,
Merce ti clam, lai no m' acus
Em defendas, qu' ieu lai non us,
Qu' en totz luecx me tenh per ton pres,
Per ton lairon en totas res;
Per tu esper estre guidatz.
Mon cor per aquest vers destrenh,
Quar mi plus qu' els autres reprenh,
Que qui autrui vol encolpar
Dregs es que si sacha guardar
Que no sia dels crims techitz
De que lieys encolpa e ditz,
Pueis poira segur castiar.
Pero si er asatz cauzitz
Sel que ben sap dire e 'l ditz,
Que pot si se vol remembrar.
Marcabrus.
