LVII, Cristias vey perilhar Per colpa dels regidors,

LVII.

Cristias vey perilhar

Per colpa dels regidors,

Quar entr' elhs no cap amors

Ni patz ni dreitz, qu' ab tortz far

Son d' autruy dreg enveyos,

E creys lurs iniquitatz,

Creyssen lurs possessios.

En aisso truep voluntos

Lo pus de las poestatz;

Ja non dirai dels prelatz

Qu' ilh devon governar nos,

Mostran via per salvar;

Si s fan don lur tanh lauzors,

E dieus fassa 'ls drech guidar!

Per sas obras deu mostrar

Selh que repren las follors,

Si que 'l n' eschaya honors;

Qu' ayssi deu hom essenhar,

Quar non es maiestres bos

Per sol dictar apelatz,

Si 'ls faitz no fay cabalos.

Aisso lais, qu' autra razos

M' o tolh don suy apessatz,

Qu' els reys truep desacordatz,

Que d' un voler non sai dos;

Tant vol quascus contrastar

Ab l' autre, don es paors

Que dieus tot o desampar.

Un temps vol dieus yssausar

Crestias, e 'l fon sabors,

Quar el pus era valors;

E pessavan d' elh honrar

Contra Sarrazis fellos,

Et avian entr' elhs patz

Et amor totas sazos.

Mas er es contrarios

L' us a l' autre, que duptatz

No y es enjans ni baratz

Ni cuberta tracios;

L' us cuia l' autr' enjanar:

Mas pus greu m' es dels maiors,

Qu' el mals pot a mais montar.

Quan l' us ve l' autre baissar,

Se deurian far socors,

Quar qui val a valedors;

Mas estiers los vey obrar,

Que del creysser son gilos

E del mermar fan solatz,

Qu' om val als pus poderos.

Bos reys castellas, N Anfos,

Ab dreg faits tot quant fassatz

Et auretz pro companhos.

El devers sia gardatz

Vostres, e 'l pretz per vos.

Giraud Riquier.

XXV, Ab grans trebalhs et ab grans marrimens

XXV.

Ab grans trebalhs et ab grans marrimens

Veyrem hueymais cristiantat estar,

Pus mortz es selh qu' era del mon ses par,

Qui valia sobre totz los valens,

Qu' era de cor per Ihezu Crist issitz

Del sieu pays contra 'ls fals Turcx aunitz, 

E dieus a 'l pres e trach d' aquesta vida, 

Pero non l' er trop esta mortz grazida.

Mortz es lo reys don em trastotz perdens

Tan que lunhs hom no pot ben adysmar,

E ges per so sa mortz no ns deu membrar,

Ans devem mielhs pus afortidamens

Totz anar lay ab armas, gent garnitz

Per secorre a selhs qu' elh a gequitz

E per amor, qu' el dans e la fallida

Restauressem en alquna partida.

Ar fora temps qu' om se crozes breumens,

E clercia o degra prezicar

Per tot lo mon, e tal perdon donar

Qu' om s' en crozes pus afortidamens;

Et en aissi los Francx foran seguitz

Et ajudatz e trop pus afortitz;

Mas la gleiza esta tan endurmida

Que de passar negus homs non covida.

Ans vos dirai que fan cominalmens

Selhs que la crotz solian far levar;

Elhs per deniers las fan a moutz laissar:

E degron mielhs prezicar a las gens,

Quar moutz n' estan sai flacx et adurmitz,

Quar del crozar nulhs prezicx no y 's auzitz;

E del prezic degra s movre tals crida

Per que s crozes la gens pus afortida.

Si per lo mon fos bos acordamens

Que cristias se denhesson amar

E s volguesson contra 'ls Turcx acordar

Non lur foro ja pueys trop defendens,

Ans cre fosso totz mortz o escofitz,

E la terra, on ylh se so noyritz,

Per cristias fora leu conquerida,

Que ja lunh Turc non trobera guandida.

Maires de dieu, verges emperairitz,

Pus pres avetz aquelh que ns era guitz,

Al rey Felips donatz longamens vida,

E gardatz lo de dan e de falhida.

Raimond Gaucelm.