Boniface Calvo. Enquer cab sai chanz e solatz,

Boniface Calvo.

Enquer cab sai chanz e solatz,

Pos los mante lo reis N Anfos;

Mas si per lui tot sol no fos,

Ja 'ls agron del tot oblidatz;

E pois qu' el los vol mantener,

Non met amor a noncaler;

Car, sens amor, chanz ni solatz no val,

Ni a sabor plus que conduitz ses sal.

Per amor fon chantars trobatz,

Car chantars et esser joios

Es dreitz mestiers dels amoros

E dels autres non, so sapchatz,

E mais dic c'om non pot valer

Granmen, ni far ben son dever

En nuil afar, ni s sab gardar de mal

Cortezamen, pois que d' amor no il cal.

E s' el reis N Anfos, qu' es senatz

En totz faitz e valens e pros,

Lauza mon dig, ben es razos

Qu'el dei' esser enamoratz,

E qu' el, ab amoros voler,

Se voill' en guiza chaptener,

Per qu' amatz sia coralmen de tal

Com taing al seu fin pretz sobrecabal.

E sitot es l' albres loingnatz

Per que il fo l' amars saboros

Del sieu digne frug glorios,

No s laisset tant e tal c' assatz

Pot del mescap restaur aver;

E car en posc ben dir lo ver,

Fatz mon mestier, mas non dirai ges qual,

Car ai paor de plaig descomunal.

E s' en fol no m sui trebaillatz,

Ben m' en venra tals guiardos,

Qu'en seran trist' e consiros

Cil per qu' eu sui sems e mermatz

Del gran deport e del plazer

Qu' ieu soil aver lo jorn e 'l ser

Dels mieus mestiers, don ai dolor coral,

E maint autre que no i podon far al.

Reis de Castell', al mieu parer,

Be us ai per mon chan fag saber

So qu' ieu devia per plazer de tal

Que us deu plazer, si us plai, so que mais val.

X, Planher vuelh En Blacatz en aquest leugier so,

X.

Planher vuelh En Blacatz en aquest leugier so,

Ab cor trist e marrit, et ai en be razo,

Qu' en lui ai mescabat senhor et amic bo,

E quar tug l' ayp valent en sa mort perdut so:

Tant es mortals lo dans qu' ieu no y ai sospeisso

Que jamais si revenha, s' en aital guiza no

Qu' om li traga lo cor, e qu' en manjo 'l baro

Que vivon descoratz, pueys auran de cor pro.

Premiers manje del cor, per so que grans ops l' es, 

L' emperaire de Roma, si 'lh vol los Milanes

Per forsa conquistar, quar lui teno conques,

E viu deseretatz malgratz de sos Ties.

E deseguentre lui manj' en lo reys frances,

Pueys cobrara Castella que pert per nescies;

Mas si pez' a sa maire, elh non manjara ges,

Quar ben par a son pretz qu' elh non fai ren que 'l pes.

Del rey engles me platz, quar es pauc coratjos,

Que manje pro del cor, pueys er valens e bos,

E cobrara la terra, per que viu de pretz blos,

Que 'l tol lo reys de Fransa, quar lo sap nualhos.

E lo reys castelas tanh qu' en manje per dos,

Quar dos regismes ten, e per l' un non es pros;

Mas si 'lh en vol manjar, tanh qu' en manj' a rescos, 

Que s' il mair' o sabia, batria 'l ab bastos.

Del rey d' Arago vuel del cor deia manjar,

Que aisso lo fara de l' anta descarguar

Que pren sai a Marcella et a Milau, qu' onrar

No s pot estiers per ren que puesca dir ni far.

Et apres vuelh del cor don' hom al rey navar,

Que valia mais coms que reys, so aug comtar;

Tortz es, quan dieus fai home en gran ricor poiar,

Pus sofracha de cor lo fai de pretz bayssar.

Al comte de Toloza a ops qu' en manje be,

Si 'l membra so que sol tener ni so que te,

Quar si ab autre cor sa perda non reve,

No m par que la revenha ab aquel qu' a en se.

E 'l coms proensals tanh qu' en manje, si 'l sove

C' oms qu' es deseretatz viu guair' e non val re,

E sitot ab esfors si defen ni s capte,

Ops l' es manje del cor pel greu fais qu' el soste.

Li baron volran mal de so que ieu dic be,

Mas ben sapchan qu' els pretz aitan pauc com ilh me.

Belh Restaur, sol qu' ab vos puesca trobar merce, 

A mon dan met quascun que per amic no m te.

Sordel.