IV.
Er nos sia capdelhs e guerentia
Selh qui guidet tres reis en Betleem,
Que sa merces nos a mostrat tal via
Per que 'l peior venran a salvamen
Que lo segran de bon cor leyalmen;
E qui per terra ni per manentia
Remanra sai mout hi fai gran folhia,
Qu' ieu non tenc ges lo plus ric per manen
Qui pert vergonha e dieu per avol sen.
Guardatz si fai, qui reman, gran folhia,
Qu' als apostols dis Ihesus veramen
Qu' hom lo seguis, e laisses, qui 'l segria,
Totz sos amicx e son ric cazamen;
Ar es sazos fassam son mandamen,
Quar qui lai mor mais a que si vivia,
E qui sai viu pietz a que si moria;
Qu' avols vida val pauc, e qui mor gen
Auci sa mort, e pueis viu ses turmen.
Qui ves la crotz de bon cor s' umilia
Perdon n' aura per la crotz humilmen;
Et ab la crotz delitz tortz e feunia
Nostre senher qui ac franc chauzimen
Del bon lairo, e 'l fellon fetz dolen,
E perdonet Longi qui s repentia,
Et en la crotz salvet selhs que perdia,
E sufret mort per nostre salvamen;
Malastrucx es qui guazardo no 'l ren.
Qui tot quant es de sai mar conqueria
No 'l te nulh pro, si falh a dieu ni 'l men;
Qu' Alixandres, que tot lo mon avia,
Non portet ren mas un drap solamen:
Doncx, ben es fols qui ben ven e 'l mal pren,
Ni laissa joi que no falh nueg ni dia,
Per so que pert que non a mas bailia;
So son li fals cobe desconoyssen,
Cui cobeitatz enguana per nien.
Jamais no y s guap negus bars que pros sia,
S' ar no socort la crotz e 'l monumen,
Qu' ab gen garnir, ab pretz, ab cortezia,
Et ab tot so qu' es belh et avinen
Podem aver honor e jauzimen
En paradis; guardatz doncx que querria
Plus coms ni reis, s' ab honratz faigz podia
Fugir enfern e 'l putnais fuec arden,
On manh caitiu viuran tos temps dolen.
Totz hom cui fai velhez' o malautia
Remaner sai, deu donar son argen
A selhs qu' iran, que ben fai qui envia,
Sol non remanha per cor negligen.
A! que diran al jorn del jutjamen
Selhs qu' estaran per so que ren non tria
Quan dieus dira: “Fals, ples de coardia,
Per vos fui mortz e batutz malamen!”
Adoncx aura lo pus just espaven.
