martes, 17 de octubre de 2023

XXIII, El temps quan vey cazer fuelhas e flors,

XXIII.


El temps quan vey cazer fuelhas e flors,

E 'ls auzelletz estar dezesperatz

Per lo greu temps qu' els a voutz e giratz,

Atressi vey camjatz maynhs autz baros,

E lo secgle tornar en marrimen,

Quar sens e pretz, valors e lialtatz,

Los sol guizar, per qu' om era prezatz,

Er no y a cor de far nulh fag valen.


E denant nos estai lo miradors

Que fo a totz cominalmen donatz,

Iherusalem, on Ihesus fon liatz

E receup mort sus en la vera cros,

E 'l cors pauzatz el verai monimen,

E fora bos que no fos oblidatz

Tan ricx mirals qu' er breumen esfassatz,

Si no 'l trazem foras de serva gen.


E si membres a totz la grans amors

Que dieus nos fetz, be fora mielhs gardatz

Iherusalem, e y agra mais crozatz; 

Mas era es venguda la sazos

Qu' om non a cor mas qu' om sia manen,

E sabem cert que totz serem jutgatz

E bos e mals, segon nostres peccatz,

Davant l' aut rey, al jorn del jutgamen.


Per qu' ieu volgra clergues prezicadors

Fosson part Sur en outra mar passatz,

E 'l reys engles e sos fraires Richartz,

E 'l reys valens de cui es Aragos,

Selh de Fransa, e 'l princeps ab sa gen,

Et estesson entre Payas mesclatz;

Adoncx crey ieu seria desliuratz

Lo cars miralhs qu' es lums de salvamen.


Hai! qui volra cobrar sens e valors

Ane s' en lai ont es totz bes granatz,

Joys e ferms cors e tota lialtatz,

En Castelha, al valen rey 'N Amfos;

Quar el es caps de pretz e d' onramen,

E per el son Paguas totz jorns bayssatz;

E del miralh es honrada sa patz,

Qu' el cor e 'l sen hi met e l' ardimen.


Dieus nos lays far e dir que siam salvatz,

Et al bon rey castelhan, qu' es honratz,

Cresca sos gaugz e vida lonjamen.


Guillaume de Saint-Didier.

XXII, Ira e dolor s' es dins mon cor asseza,

XXII.


Ira e dolor s' es dins mon cor asseza,

Si qu' a per pauc no m' auci demanes,

Quar nos met jos la crotz qu' aviam preza

En la honor d' aisselh qu' en crotz fos mes;

Que crotz ni ley no ns val ni ns guia 

Contra 'ls fels Turcx que dieus maldia, 

Ans es semblans, segon qu' hom pot vezer, 

Qu' a dan de nos los vol dieus mantener.


Al comensar an Cezaria conqueza,

E 'l fort castelh d' Assur per forsa pres.

Ai! senher dieus, e qual via an preza

Tan cavalier, tan sirven, tan borzes

Que dins los murs d' Assur avia?

Ailas! lo regne de Suria

N' a tant perdut que, qui n vol dir lo ver,

Per tos temps mais n' es mermatz de poder.


E no us pessetz que per tan s' en recreza,

Qu' ans a jurat e dich tot a pales

Que ja nulhs hom que en Jezu Crist creza

Non remanra, s' el pot, en est paes;

Enans fara bafomairia

Del mostier de sancta Maria;

E pus son filhs, qu' en degra dol aver,

O vol ni 'l play, ben deu a nos plazer.


Doncx ben es fols qui ab Turcx mov conteza, 

Pus Jezus Crist no lor contrasta res,

Qu' els an vencut e venson, de que m peza, 

Francx e Tartres, Ermenis e Perses,

E sai nos venson quascun dia, 

Quar dieus dorm qui veillar solia, 

E Bafomet obra de son poder,

E fai obrar lo Melicadeser.


Lo papa fa de perdon gran largueza 

Contr' Alamans ab Arles e Frances:

E sai mest nos mostran gran cobeeza,

Quar nostras crotz van per crotz de tornes,

E qui vol camjar romania

Per la guerra de Lombardia,

Nostres legatz, don ieu vos dic per ver

Qu' els vendon dieu e 'l perdon per aver.


Senhors frances, Alexandria

Vos a piegz fag que Lombardia,

Que lai vos an Turcx sobraz de poder,

Pres e vencut, e rendutz per aver.


Le Chevalier du Temple.